အရိုးပြျခင္းဟာ ေသြးဆုံးခါနီး အမ်ိဳးသမီးမ်ားနဲ႔ အသက္အရြယ္ႀကီးတဲ့ အမ်ိဳးသားေတြမွာ အေတြ႕ရမ်ားတဲ့ ေရာဂါလည္း ျဖစ္ပါတယ္။

ကမၻာေပၚမွာရွိတဲ့ လူဦးေရ သန္းေပါင္း ၂ဝဝ ခန႔္ဟာ အရိုးပြျခင္းကို ခံစားေနၾကရပါတယ္။ အသက္ ၅ဝ နဲ႔ အထက္ရွိတဲ့ အမ်ိဳးသမီး သုံးဦးမွာ တစ္ဦးဟာ အရိုးပြျခင္းေၾကာင့္ အရိုးက်ိဳးျခင္း ခံစား ေနရတယ္။ အရိုးက်ိဳးျခင္းရဲ့ ၈၅ ရာခိုင္ႏႈန္းမွာ လက္ဖ်ံရိုးကရ၅ရာခိုင္ႏႈန္း၊ လက္ေမာင္းရိုးရဝရာခိုင္ႏႈုန္း၊ တင္ပါးဆုံရိုးနဲ႔ ေက်ာရိုးမႀကီးေတြမွာ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။

အရိုးပြျခင္း ျဖစ္နိုင္သူေတြဟာ စတီးရြိဳက္ေခၚတဲ့ ေဟာ္မုန္းေဆး တာရွည္သုံးစြဲသူေတြ၊ ေစာေစာစီးစီး မီးယပ္ေသြးဆုံးသူ၊ လႈပ္ရွားမႈနဲ႔ေလ့က်င့္ခန္း ျပဳလုပ္ျခင္း နည္းသူ၊ ေန႔စဥ္ နာရီဝက္ (အေျပး၊လမ္းေလၽွာက္၊ စက္ဘီးစီး) မလုပ္သူမ်ား၊ အာဟာရ ျပည့္ဝစြာမစားသူ၊ ေဆးလိပ္ေသာက္သူ၊ အရက္ အလြန္အကၽြံေသာက္သူ၊ မ်ိဳးရိုးထဲမွာ အရိုးပြေရာဂါ ရွိသူမ်ားနဲ႔ အရိုးက်ိဳးသူမ်ားမွာ အရိုးပြျခင္း ျဖစ္နိုင္တယ္။ အရိုးပြျခင္း ရွိ၊ မရွိကို ဘီအမ္ဒီ (Bone Mass Density) လို႔ ေခၚတဲ့ အရိုးသိပ္သည္းဆ တိုင္းျခင္း ျဖင့္သာ သိနိုင္ပါတယ္။ အရိုးပြျခင္းေၾကာင့္ ဒဏ္ရာ မျပင္းထန္ေပမယ့္ အနည္းငယ္ ထိခိုက္႐ုံနဲ႔ အရိုးက်ိဳး လြယ္ျခင္း ျဖစ္နိုင္ပါတယ္။

အရိုးပြျခင္း ကာကြယ္ဖို႔

အရိုးပြျခင္း ကာကြယ္ဖို႔ ကယ္လ္စီယမ္ဓာတ္ကို ငယ္ရြယ္စဥ္က စၿပီး လုံေလာက္စြာ စားသုံးသင့္တယ္။ နို႔၊ နို႔ခဲ၊ ဒိန္ခ်ဥ္၊ အရိုးပါတဲ့ငါး၊ ပင္လယ္စာမ်ား စားသင့္ပါတယ္။ ကိုယ္လက္ လႈပ္ရွားျခင္း မည္သူမဆို ေန႔စဥ္ နာရီဝက္ (အေျပး၊ လမ္းေလၽွာက္၊ စက္ဘီးစီး) လုပ္သင့္တယ္။ ေဆးလိပ္၊ အရက္ ေရွာင္ရမယ္။ စားေသာက္ျခင္း လူတိုင္း ေန႔စဥ္ ကယ္လ္စီယမ္ႏွင့္ ဗီတာမင္ဒီပါတဲ့ အစားအစာမ်ားကို လုံေလာက္စြာ စားသင့္တယ္။

ဘဝဆုံး

အရိုးပြျခင္းေၾကာင့္ အရိုးက်ိဳးပါက ဘဝ အရည္အေသြး က်ဆင္းနိုင္တယ္။ မိသားစု သို႔မဟုတ္ တစ္ေယာက္ေယာက္အေပၚမွာ မွီခိုအားထားရလို႔ မိသားစုအတြင္း လူ႔အသိုင္းအဝိုင္းအတြင္းမွာ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုး ျဖစ္ရတယ္။

သဘာဝ

အရိုးပြျခင္းဟာ အရိုးမွာပါတဲ့ ထုံးဓာတ္ႏွင့္ မီးစုန္းဓာတ္ ပါဝင္မႈ နည္းျခင္း၊ ပါရာသိုင္းရြိဳက္ ေဟာ္မုန္းနဲ႔ ဗီတာမင္ဒီ ထိန္းညႇိစနစ္ ပ်က္ယြင္းျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္လို႔ ခႏၶာကိုယ္က ထုံးဓာတ္ စုပ္ယူမႈနဲ႔ အရိုးျဖစ္ထြန္းမႈ ဆက္စပ္ ေနတယ္။ လိင္ေဟာ္မုန္းျဖစ္တဲ့ တက္စတိုစတီ႐ုံး့နဲ႔ အီစရိုဂ်င္ဟာ ခႏၶာကိုယ္ရဲ့ ထုံးဓာတ္စုပ္ယူမႈမွာ တိုက္ရိုက္ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ ရွိတယ္။ အသက္ ႀကီးရင့္လာတာနဲ႔အမၽွ အရိုးဟာ ပါးလႊာ ပြလာၿပီး ႂကြပ္ဆတ္လာတယ္။ ဒါကို အရိုးပြျခင္းလို႔ ေခၚပါတယ္။

ဓာတ္စာမ်ား

ထုံးဓာတ္နဲ႔ ေဖာ့စဖိတ္ဓာတ္ဟာ အရိုးျဖစ္ထြန္းမႈမွာ အေရးပါတယ္။ အဲဒီ သတၱဳဓာတ္ လုံေလာက္ဖို႔ ႏြားနို႔၊ ဒိန္ခဲ၊ ဒိန္ခ်ဥ္၊ အစိမ္းေရာင္ရွိတဲ့ ဟင္းသီးဟင္းရြက္မ်ား၊ ပဲပိစပ္က ရတဲ့ ပစၥည္းနဲ႔ ငါးကရတဲ့ ထုံးဓာတ္ပါတဲ့ အစားအစာကို စားနိုင္သမၽွ အေစာဆုံး စားရင္ အရိုးပြေရာဂါကို ကာကြယ္နိုင္တယ္။ တခ်ိဳ႕ အမ်ိဳးသမီးေတြ ဟာႏြားနို႔နဲ႔ နို႔ထြက္ပစၥည္းေတြကို ဝမွာစိုးလို႔ မေသာက္ၾကဘူး။ မလိုင္ထုတ္ထားတဲ့ နို႔နဲ႔ နို႔ထြက္ပစၥည္း ေတြကို စားေသာက္သင့္တယ္။ ခႏၶာကိုယ္အတြက္ ထုံးဓာတ္ႂကြယ္ဝတဲ့အစားအစာ စားသုံးတာ အေကာင္းဆုံးေရြးခ်ယ္မႈ ဆိုေပမယ့္ တျခားအာဟာရပါဝင္ေအာင္ မၽွမၽွတတ စားသင့္တယ္။ ဗီတာမင္ဒီ၊ စီ၊ ဇင့္ဓာတ္ တို႔ရေအာင္ သစ္သီးနဲ႔ သစ္သီးေဖ်ာ္ရည္၊ စေတာ္ဘယ္ရီ၊ မက္မန္းႏွင့္ ကီဝီသီးတို႔ စားသင့္တယ္။ ၾကက္သား၊ မွို၊ နာနတ္သီး၊ သစ္ေတာ္သီး၊ ခ်ယ္ရီသီး၊ စြန္ပလြံသီး၊ သကာ၊ တင္လဲ၊ ေထာပတ္နဲ႔ တေစးတို႔မွာ ထုံးဓာတ္ ေပါမ်ားစြာ ပါဝင္တယ္။

source:healthcare.com.mm

Read: ေခါင္းေလၽွာ္ဆိုင္သြားတာ သတိထား