ေရဓာတ္ဆံုးရွံဳးျခင္း ဆိုတာ မိမိေသာက္သံုးတဲ့ေရပမာဏထက္ ဆံုးရွံဳးမႈကပိုမ်ားေနတဲ့အခါ ျဖစ္လာတဲ့ အေျခအေနတစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလိုမမၽွတမႈဟာ ေသြးထဲက ဆား၊ သတၱဳဓာတ္နဲ႔ သၾကားပမာဏေတြကို ကေမာက္ကမ ျဖစ္ေစပါတယ္။ ဒါဆိုရင္ခႏၶာကိုယ္ရဲ႕ လုပ္ငန္းေဆာင္တာေတြဟာ ထိခိုက္လာၿပီး အလြန္အႏၲရာယ္မ်ားေစပါတယ္။
ေရဓာတ္ဆံုးရွံဳးျခင္းဟာ အလြန္အျဖစ္မ်ားပါတယ္။ အသက္အရြယ္မေရြးျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ေန႔စဥ္ အသက္ရွဴထုတ္တိုင္း ေရဓာတ္ဟာ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ခႏၶာကုိယ္ ကေန ဆံုးရွံဳးသြားပါတယ္။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ရဲ႕ေန႔စဥ္ ေခၽြး၊ ဆီး၊ ဝမ္းေတြမွာလည္း ေရဓာတ္ေတြပါသြားပါတယ္။
တကယ္လို႔သာ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ဟာ ဆံုးရွံုးသြားတဲ့ ေရဓာတ္ပမာဏကို လံုေလာက္ေသာ ေရ(သို႔) အရည္မ်ားနဲ႔ ျပန္လည္ မျဖည့္တင္းႏိုင္လၽွင္ ေရဓာတ္ခ်ိဳ႕တဲ့ျခင္းကို ခံစားရပါလိမ့္မယ္။
Dehydration (ေရဓာတ္ဆံုးရွံဳးျခင္း) ရဲ႕လကၡဏာေတြကဘာေတြလဲ
ေရဓာတ္ဆံုးရွံဳးျခင္းရဲ႕ အျဖစ္အမ်ားဆံုး လကၡဏာေတြကေတာ့
• ေရအလြန္အမင္းငတ္ျခင္း
• မူးေဝျခင္း (သို႔) အထိုင္အထတြင္ မိုက္ခနဲျဖစ္ျခင္း
• ရင္တုန္ျခင္း
• ဆီးနည္းလာျခင္း
• အာေခါင္ေျခာက္ျခင္း
• ဆီးအေရာင္ရင့္ျခင္း( အဝါေရာင္ရင့္ရင့္)
• ႂကြက္သားမ်ားအားနည္းျခင္း
• အေရျပားေျခာက္ေသြ႕ျခင္း စတာေတြျဖစ္ပါတယ္။
ဘယ္အခ်ိန္မွာ ဆရာ၀န္နဲ႔ သြားေရာက္ေတြ႔ဆံုသင့္သလဲ
ေရဓာတ္ဆံုးရွံဳးျခင္းဟာ အျဖစ္မ်ားေသာ္လည္း မကုသဘဲထားလၽွင္ အလြန္အႏၲရာယ္ရွိပါတယ္။
ေအာက္ေဖာ္ျပပါအခ်က္အလက္ေတြထဲက တစ္ခုခုရွိခဲ့ရင္ သင့္ဆရာ၀န္နဲ႔ ဆက္သြယ္သင့္ပါတယ္။
• ဖ်ားျခင္း
• ႏွစ္ရက္ထက္ပို၍ ဝမ္းေလၽွာျခင္း
• ဆီးနည္းလာျခင္း
• ကေယာင္ကတမ္းျဖစ္ျခင္း
• အားနည္းေနျခင္း
• အာရံုစူးစိုက္၍ မရျခင္း
• မူးေမ့ျခင္း
• ရင္ဘတ္ (သို႔) ဗိုက္နာျခင္း စတာေတြျဖစ္ပါတယ္။
Dehydration (ေရဓာတ္ဆံုးရွံဳးျခင္း) ကိုဘာေတြကျဖစ္ေစသလဲ
ေရဓာတ္ဆံုးရွံဳးျခင္းဟာ မ်ားေသာအားျဖင့္ လံုေလာက္တဲ့ အရည္ပမာဏကို မေသာက္သံုးလို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ အျခားအခ်က္ေတြ အေနနဲ႔ကေတာ့ ရာသီဥတု၊ လွဳပ္ရွားသြားလာမႈနဲ႔ အစားအေသာက္ စတာေတြေပၚလည္း မူတည္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ၾကာရွည္ဝမ္းေလၽွာျခင္း၊ အန္ျခင္းနဲ႔ ဆီးခ်ိဳေရာဂါ စတာေတြေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။
Dehydration (ေရဓာတ္ဆံုးရွံဳးျခင္း) ျဖစ္ႏုိင္ေျခကိုဘာေတြက ျမင့္တက္ေစသလဲ
ေမြးကင္းစ ကေလးေတြနဲ႔ ကေလးငယ္ေတြမွာ ေရဓာတ္ဆံုးရွံဳးမႈပိုျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ သူတို႔ေလးေတြဟာ ကိုယ္အေလးခ်ိန္နည္းတဲ့အတြက္ ေရဓာတ္အနည္းငယ္မၽွ ဆံုးရွံဳးရံုနဲ႔ ပိုသိသိသာသာ ခံစားရႏိုင္ပါတယ္။
သက္ႀကီးရြယ္အိုေတြဟာလည္း ေရဓာတ္ဆံုးရွံဳးမႈျဖစ္ဖို႔ ပိုအခြင့္အလမ္းမ်ားပါတယ္။
ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ သူတို႔ဟာ ေရေသာက္ဖို႔ ေမ့ေနတတ္သလို ေရေသာက္ဖို႔ လိုေနတယ္ဆိုတာ
မသိၾကလို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဆီးခ်ိဳေရာဂါရွိသူ၊ ေက်ာက္ကပ္ေရာဂါရွိသူနဲ႔ အရက္စြဲသူမ်ားလို နာတာရွည္ေရာဂါသည္မ်ား သည္လည္း ေရဓာတ္ဆံုးရွံုးျခင္းကို ခံစားရေလ့ရွိပါတယ္။
အားကစားသမားမ်ား အထူးသျဖင့္ မာရသြန္ေျပးပြဲ၊ ေရကူး၊ ျမင္းစီးၿပိဳင္ပြဲမ်ားနဲ႔ ၿပိဳင္ပြဲေပါင္းစံုတြင္ ဝင္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္သူ မ်ားမွာ ေခၽြးမွတစ္ဆင့္ ခႏၶာကုိယ္မွ အရည္မ်ား ဆံုးရွံုးသြားႏိုင္ပါတယ္။
ေဆာက္လုပ္ေရးဆိုက္ထဲမွ အလုပ္သမားမ်ားကဲ့သို႔ လက္ရံုးအားကိုးရသူမ်ားဟာလည္း ေနနဲ႔ ပံုမွန္ထိေတြ႕ၿပီး ေခၽြးထြက္ျခင္းမွတစ္ဆင့္ ေရဓာတ္ဆံုးရွံုးရေလ့ရွိပါတယ္။
ခႏၶာကုိယ္မွ ေရဓာတ္ဆံုးရွံုးမႈကိုျဖည့္တင္းဖို႔ရာ ေရ၊ သခြားေမႊး၊ ေဖ်ာ္ရည္စတဲ့ အရည္မ်ားမ်ားကို ေသာက္ေပးဖို႔ လိုပါတယ္။ သို႔ေသာ္ ကဖင္းဓာတ္ပါေသာ၊ အျမဳပ္ထေသာ ေသာက္စရာမ်ားကိုေတာ့ ေရွာင္ၾကဥ္ပါ။ ေမြးကင္းစနဲ႔ ကေလးငယ္ေလးေတြမွာ ေရဓာတ္ခ်ိဳ႕တဲ့လာရင္ ေရမတိုက္သင့္ပါဘူး။
ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ခႏြာကိုယ္ထဲမွာ နည္းၿပီးသားျဖစ္ေနတဲ့ ဓာတ္ဆားနဲ႔ သတၱဳဓာတ္ေတြကို အားပိုေပ်ာ့ေအာင္ လုပ္သလို ျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္။ ကမ႓ာ့ က်န္းမာေရးအဖြဲ႕အစည္းက ပိုတက္စီယမ္၊ ဆားနဲ႔ သၾကား ေရာထားတဲ့ ေရဓာတ္အားျဖည့္ ဓာတ္ဆားရည္ကို ေသာက္သံုးၿပီး ကိုယ္တြင္းေရဓာတ္မ်ား ျပန္လည္ရရွိဖို႔ ေထာက္ခံလမ္းညြန္ထားပါတယ္။
Source: hello sayarwon
