The healthcare system in Myanmar has gradually developed along with the changes of political and administrative system. The Ministry of Health (MOH) is the main provider for healthcare in Myanmar although the healthcare system is mixed with the public and private sectors.

The MOH is built up with 7 main departments to facilitate necessary healthcare for the whole country: the Department of Public Health, the Department of Medical Services, the Department of Human Resource for health, the Department of Medical Research, the Department of Food and Drug Administration, the Department of Traditional Medicine and the Department of Sport and Physical Education. The Department of Public Health plays a big role as it is providing comprehensive healthcare for the whole country including the remote and border areas which are hard to reach. Other ministries like the Ministries of Defence, Railways, Mines, Industry, Energy, Home and Transport; they have their healthcare system for the employees and family. There are 3 general hospitals which are operated by the Ministry of Labour in Yangon and Mandalay to provide services to people who have the rights to be under the social scheme. The Ministry of Industry also operates the Myanmar Pharmaceutical Factory which provides medicines and therapeutic agents in local areas.

There are also several supporting government agencies which are authorized for registering and licensing doctors, dentists, nurses, midwives and traditional medical practitioners.

• MDOMC (Myanmar Dental and Oral Medical Council);

• MNWC (Myanmar Nurse and Midwife Council);

• TMC (Traditional Medical Council);

• MFDBA [FDA] (Myanmar Food and Drug Board of Authority)

The private, for-profit sector mainly provides ambulatory care: out-patient served by diagnosis, observation, consultation, treatment, intervention and rehabilitation and some provide the institutional care in Nay Pyi Taw, Yangon, Mandalay and other big cities. The private, non-profit sector is organized by the community based and religious based organizations and provide the ambulatory care as well as some provide the institutional care and social health protection in big cities and townships.

The international organizations such as the WHO, UNDP, also, the local community based and religion based organizations are sharing the service provision. The following non-Government organizations are also providing healthcare followed with the national health policy.

• Myanmar Woman’s Affairs Federation

• Myanmar Maternal & Child Welfare Association

• Red Cross Society

• Medical Association

• Dental Association

• Nurses Association

• Health Assistant Association

• Traditional Medicine Practitioners Association

• Community Based Organization

• Faith Based Organization

• Parent-Teacher Association   

Myanmar Summary:

ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈစနစ္သည္ ႏုိင္ငံေရးႏွင့္အုပ္ခ်ဳပ္မႈစနစ္ေျပာင္းလဲလာသည္ႏွင့္အတူ တျဖည္းျဖည္းတိုးတက္လာခဲ့သည္။ က်န္းမာေရး၀န္ၾကီးဌာန (MOH) သည္ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္မႈစနစ္ကို အဓိကေထာက္ပံ့ေပးေနေသာ္လည္း ျမန္မာ့က်န္းမာေရးစနစ္မွာ အစိုးရႏွင့္ပုဂၢလိကပိုင္း မွ ပူးတြဲေထာက္ပံ့ေပးမႈမ်ားႏွင့္ ေရာယွက္ထားသည္။ က်န္းမာေရး၀န္ၾကီးဌာနကို အဓိကဌာန ၇ ခုျဖင့္ဖြဲ႔စည္းထားျပီး တစ္ႏုိင္ငံလံုးအတြက္ လိုအပ္ေသာ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈမ်ားကို ေထာက္ပံ့ေပးေန သည္။ အဓိကဌာန ၇ ဖြဲ႕မွာ ျပည္သူ႔က်န္းမာေရးဦးစီးဌာန၊ ကုသေရးဦးစီးဌာန၊ လူ႔စြမ္းအားအရင္းအျမစ္ဦးစီး ဌာန၊ ေဆးသုေတသနဦးစီးဌာန၊ အစားအေသာက္ႏွင့္ေဆး၀ါးကြပ္ကဲေရးဦးစီးဌာန၊ တိုင္းရင္းေဆးပညာဦးစီးဌာန၊ အားကစားႏွင့္ကာယပညာဦးစီးဌာနတို႔ျဖစ္ၾကသည။ ယင္းဌာနမ်ားထဲမွ ျပည္သူ႔က်န္းမာေရးဦးစီးဌာနသည္ ေ၀းလံေခါင္သီေသာေဒသမ်ား၊ နယ္စပ္ေဒသမ်ားအပါ၀င္ ႏုိင္ငံတစ္၀န္း၌ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈမ်ားကို ျဖည့္ဆည္းေပးေနသည္။ အျခား၀န္ၾကီးဌာနမ်ားျဖစ္ၾကေသာ ကာကြယ္ေရး ၀န္ၾကီးဌာန၊ မီးရထား၀န္ၾကီးဌာန၊ သတၱဳ၀န္ၾကီးဌာန၊ စက္မႈ၀န္ၾကီးဌာန၊ စြမ္းအင္၀န္ၾကီးဌာန၊ ျပည္ထဲေရး ၀န္ၾကီးဌာနႏွင့္ ပို႔ေဆာင္ေရး၀န္ၾကီးဌာနတို႔သည္ ၄င္းဌာနမွ ၀န္ထမ္းမ်ားႏွင့္ မိသားစု၀င္မ်ားအတြက္ ကိုယ္ပိုင္ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈမ်ားကို ေပးထားသည္။ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ႏွင့္ မႏၱေလးျမိဳ႕တို႔တြင္ အလုပ္သမား၀န္ၾကီး ဌာနမွ ဦးစီးေထာက္ပံ့ထားေသာ အေထြေထြေဆးရံု ၃ခုရွိျပီး လူမႈစီမံခ်က္ျဖင့္ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္ခြင့္ ရရွိ ထားသူမ်ားကို ကုသေပးလ်က္ရွိသည္။ ဒါ့အျပင္ စက္မႈ၀န္ၾကီးဌာနလက္ေအာက္၌ လည္ပတ္လ်က္ရွိေသာ ေဆး၀ါးစက္ရံုမွလည္း ျပည္တြင္းေဒသမ်ား၌ ေဆး၀ါးပစၥည္းမ်ားႏွင့္ ကုသမႈဆိုင္ရာကၽြမ္းက်င္ပညာရွင္မ်ားကို ေမြးထုတ္ေပးေနသည္။

ဒါ့အျပင္ ဆရာ၀န္မ်ား၊ သြားစိုက္ဆရာ၀န္မ်ား၊ သူနာျပဳမ်ား၊ ၀မ္းဆြဲလက္သည္မ်ားႏွင့္ ရိုးရာေဆးပညာရွင္မ်ား ကို မွတ္ပံုတင္ႏွင့္လုိင္စင္မ်ား တရား၀င္ထုတ္ေပးေနေသာ အစိုးရအဖြဲ႔အစည္းမ်ားလည္းရွိသည္။ ၄င္းတို႔မွာ ျမန္မာသြားႏွင့္ခံတြင္းေဆးေကာင္စီ၊ ျမန္မာသူနာျပဳႏွင့္သားဖြားေကာင္စီ၊ ရိုးရာေဆးပညာေကာင္စီႏွင့္ ျမန္မာ အစားအေသာက္ႏွင့္ေဆး၀ါးကြပ္ကြဲမႈအဖြဲ႔တို႔ျဖစ္ၾကသည္။

အစိုးရ၏က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈမ်ားနည္းတူ ပုဂၢလိကဘက္မွလည္း လူနာတင္ယာဥ္၀န္ေဆာင္မႈ၊ ေရာဂါ ရွာေဖြေရး၊ ကုသေရး၊ ေရာဂါကာကြယ္ေရး၊ က်န္းမာေရးညႈိႏႈိင္းတိုင္ပင္ျခင္းႏွင့္ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး စသည္ တို႔အတြက္ ရန္ကုန္၊ မႏၱေလး၊ ေနျပည္ေတာ္ႏွင့္ အျခားျမိဳ႕ၾကီးမ်ားတြင္ ၀န္ေဆာင္မႈမ်ားေပးေနသည္။ ရပ္ရြာအေျချပဳနင့္ ဘာသာေရးအေျချပဳေသာ အက်ိဳးအျမတ္မေမွ်ာ္ကိုးသည့္ အျခားပုဂၢလိကအဖြဲ႔အစည္းမ်ား ကမူ လူနာတင္ယာဥ္၀န္ေဆာင္မႈစနစ္၊ လူမႈက်န္းမာေရးကာကြယ္မႈႏွင့္ ေစာင့္ေရွာက္မႈတို႔ကို ျမိဳ႕ၾကီးမ်ားႏွင့္ ျမိဳ႕နယ္မ်ား၌ အခမဲ့ကူညီေပးေနသည္။

ႏိုင္ငံတကာအဖြဲ႔အစည္းမ်ားျဖစ္ၾကေသာ WHO ၊ UNDP ႏွင့္ ရပ္ရြာႏွင့္ဘာသာေရးအေျချပဳ အဖဲြ႔စည္းမ်ား စသည့္ အစိုးရမဟုတ္ေသာအဖြဲ႔အစည္းမ်ားသည္ ျမန္မာ့က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈစနစ္ကို တစ္ေထာင့္တစ္ ေနရာမွ တစ္တပ္တစ္အား အကူအညီေပးလ်က္ရွိသည္။ ယင္းအဖြဲ႔အစည္းမ်ားသည္ အမ်ိဳးသားက်န္းမာေရး ေပၚလစီႏွင့္အညီ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈမ်ားကို ေပးေနသည္။ ယင္းအဖြဲ႔အစည္းမ်ားမွာ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီး ေရးရာအဖြဲ႔ခ်ဳပ္၊ ျမန္မာႏုိင္ငံမိခင္ႏွင့္ကေလးေစာင့္ေရွာက္ေရးအသင္း၊ ၾကက္ေျခနီအဖြဲ႔၊ ေဆး၀ါးကုသမႈအဖြဲ႔၊ သြားႏွင့္ခံတြင္းကုသေရးအဖြဲ႔၊ သူနာျပဳမ်ားအဖြဲ႕၊ က်န္းမာေရးအကူအဖြဲ႔၊ ရိုးရာေဆးပညာရွင္မ်ားအဖြဲ႔၊ ရပ္ရြာ အေျချပဳအဖြဲ႕အစည္း၊ ဘာသာေရးအေျချပဳအဖြဲ႔အစည္းႏွင့္ မိဘႏွင့္ဆရာအဖြဲ႔အစည္းတို႔ျဖစ္ၾကသည္။

ျမန္မာ့က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈစနစ္တြင္ အစိုးရႏွင့္ပုဂၢလိကအဖြဲ႔အစည္းမ်ားသည္ ယင္းသို႔ေရာယွက္ကာ ျပည္သူမ်ားအား က်န္းမာေရး၀န္ေဆာင္မႈမ်ားကို အသီးသီးေပးေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။

Read:ဘယ္အခ်ိန္ေတြမွာ နႏြင္းကို အသံုးျပဳျခင္းေရွာင္ၾကဥ္ရမလဲ